متفاوت

 

ساخت، نصب، تعمیر و نگهداری و راهبری این سیستم در ابعاد بزرگ و ظرفیت بالا، بسیار پرهزینه و گران است. بطوری که هیچ کشوری ( حتی کشور های ثروتمند) تا کنون قادر به چنین سرمایه گذاری در ابعاد وسیع نبوده است.

در ضمن نصب این سیستم در مبدأ تامین و توزیع آب و تصفیه خانه ها و تلمبه خانه های سازمان آب نه تنها مقرون به صرفه نیست بلکه ضرورتی هم ندارد. چراکه هر انسان در طول شبانه روز به طور متوسط 2 لیتر آب صرف آشامیدن می کند در حالی که بین 300 تا 800 لیتر آب جهت سایر مصارف خود استفاده می کند. بعنوان مثال در تهران به ازای هر نفر در روز 300 لیتر آب وارد شبکه شهری می شود که این آب عاری از میکروب می باشد و برای مصارف بهداشتی ، اعم از شستشوی البسه، ظروف، مصرف جهت استحمام، سرویس های بهداشتی و … مناسب است. اما جهت آشامیدن و مصارف خوراکی می بایست به میزان حدود دولیتر آب برای هر نفر، تصفیه کامل شده و مواد محلول و مضر و احتمالا موادی که از محل تصفیه خانه تا نقطه مصرف وارد آب شده اند نظیر رسوبات لوله ها، زنگ آهن و پوسیدگی لوله ها و حتی کلر موجود در آب حذف شود. و جهت این موضوع امروزه در تمام دنیا از دستگاه های تصفیه آب خانگی مجهز به سیستم اسمز معکوس (RO) استفاده می شود.

استفاده از این سیستم در شبکه های شهری و توسط سازمانهای دولتی، خارج از وظیفه دولتها است و بدلیل عدم ضرورت و هزینه زیاد هیچ کشوری اقدام به چنین کاری نمی کند چرا که انجام این عمل به نوعی هدر دادن ثروت ملی است.

TDS چیست؟

منظور از TDS کل مواد جامد محلول در آب است که برابر مجموع غلظت همه یونهای موجود در آب می باشد. مواد محلول در آب ممکن است از نظر ماهیت « آلی » یا « معدنی » باشند.

مواد غیر آلی ( معدنی ) حل شده در آب شامل : مواد معدنی ، فلزات و گازها می باشند. بعضی از مواد آلی به صورت ذرات کلوییدی هستند اما بیشتر مواد آلی به صورت محلول هستند. آلاینده های آلی ممکن است باعث بو ، رنگ و طعم نامطبوع آب شوند.

مواد حاصل از تجزیه گیاهان ، مواد شیمیایی آلی و گازهای آلی ، اجزای آلی محلول در آب را تشکیل می دهند.

بسیاری از مواد حل شده در آب نامطلوب هستند.مواد معدنی، گازها و مواد آلی حل شده در آب ممکن است موجب بروز رنگ ، طعم و بوی نامطلوب شوند. برخی از ترکیبات شیمیایی ممکن است سمی باشند و برخی از اجزای آلی محلول به اثبات رسیده است که سرطانزا هستند. البته باید توجه داشت که تمامی مواد محلول در آب نامطلوب نیستند. اما میزان مواد محلول مطلوب در آب بسیار اندک است.

واحد سنجش TDS ، میلی گرم در لیتر Mg/l می باشد که از آن با اصطلاح PPM یاد می کنند.

میزان کل جامدات محلول در آب از دو نظر قابل بررسی است :

مقدار مجاز : حداکثر مقدار مجاز TDS آب آشامیدنی در استاندارد آب شرب ذکر شده است. این مقدار در استاندارد آب شرب ایران 1500 و در شرایط ویژه 2000 میلی گرم در لیتر ذکر شده است.

مقدار مطلوب: مقدار مطلوب کل جامدات محلول در آب در استاندارد ذکر نشده است. اما آنچه که مسلم است هرچقدر ناخالصی های محلول در آب ( خصوصا آن دسته از ناخالصی ها که برای بدن مضر هستند نظیر نیترات ) کمتر باشد آب گواراتر و سالم تر خواهد بود. از طرفی کاهش TDS ممکن است تغییر طعم آب را به دنبال داشته باشد و از آنجا که طعم و مزه آب یک پارامتر نسبی است و برای مصرف کنندگان مختلف متفاوت است، آستانه تغییر مزه نیز قابل اندازه گیری نبوده و لذا در استاندارد ذکر نشده است.

با این توضیحات ، مشخص می شود که ممکن است مقدار ناخالصی های محلول در یک نمونه آب ، از مقدار استاندارد تجاوز نکرده باشد، اما از نظر مصرف کننده آن نمونه مطلوبیت لازم جهت مصرف را نداشته باشد. بطور مثال TDS آب قم حدود 900 میلی گرم در لیتر است. مصرف این آب از نظر استاندارد آب شرب مجاز محسوب می شود. اما چنانکه می دانیم ، آب قم مطلوبیت لازم را جهت مصرف ندارد و می توان با دستگاههای تصفیه آب خانگی ، آبی به مراتب مطلوب تر و گواراتر تهیه و مصرف کرد. و یا ممکن است که میزان نیترات در یک نمونه از آب مشهد ، 45 میلی گرم در لیتر گزارش شود. این میزان از حداکثر مجاز عنوان شده در استاندارد ( 50 میلی گرم در لیتر ) کمتر است . به عبارتی این مقدار خط قرمز است و هر چه میزان نیترات در آب از این میزان کمتر باشد، بر سلامت آب افزوده می شود. به وسیله تجهیزات تصفیه آب خانگی می توان میزان نیترات آب را تا 90 در صد کاهش داد.

 

پمپ های ویلو